Liberal Arts

Τώρα που είναι χειμώνας περνάω ίσως υπερβολικά πολύ χρόνο βλέποντας ταινίες. Είναι που είμαι και ψιλοάρρωστη. Είναι που είναι άρρωστος και ο Γ.

Ψέματα λέω. Μου αρέσει να βλέπω ταινίες ακόμα κι αν είναι καλοκαίρι. Μου αρέσει πάντα να βλέπω ταινίες.

Επίσης, μου αρέσει να βλέπω ταινίες για καλλιτέχνες ή για ανθρώπους που θεωρούν την τέχνη ως κάτι πολύ σημαντικό.

Σημαντικό, αλλά όχι πιο σημαντικό από την "πραγματική ζωή" ή τον έρωτα.

Μια τέτοια ταινία που κατέβασα από το ίντερνετ και είδα είναι το Liberal Arts. Δεν ξέρω πώς θα το μεταφράζαμε στα ελληνικά (Καλές Τέχνες;;; Μάλλον).

Είναι το είδος της ταινίας που εννοώ: ένας τύπος -35άρης- με σούπερ σπουδές στη Λογοτεχνία κλπ δυσκολεύεται να ενταχθεί στην κανονική ζωή, ενώ νιώθει να ταιριάζει μονάχα στο προστατευμένο περιβάλλον του πανεπιστημίου, της μελέτης, του βιβλίου. Μέχρι που... Ναι, μέχρι που...

Είναι μια ήσυχη ταινία η ταινία αυτή. Ήρεμη. Χαλαρή. Ακόμα κι όταν συμβαίνουν δραματικά πράγματα. Έχει ωραία γρασίδια το πανεπιστημιακό campus, τύπους που κουβαλούν παντού ένα βιβλίο, έναν ζεστό ήλιο, μία όμορφη κοπέλα, Μπετόβεν, ποίηση, καφέδες, μέχρι και δράκουλες έχει!

....

Σκέφτομαι ότι δεν έχω την ικανότητα του να γράφω θεωρητικά κείμενα. Και σκέφτομαι ότι ίσως τελικά να χρειαζόμαστε να βλέπουμε τις ταινίες (τα βιβλία, τις μουσικές, τους πίνακες, την τέχνη) που χρειαζόμαστε, που είτε επιβεβαιώνουν την θεωρία μας περί ζωής είτε μας οδηγούν στην επόμενη θεωρία για την οποία όμως είμαστε ήδη απολύτως έτοιμη.

....